W moim mieszkaniu wisi siedem obrazów. Cztery obfitują feerią barw autorstwa Leonida Afremova. Trzy pozostałe to reprodukcje minimalistycznej, czarnej kreski na białym tle, Pabla Picassa Każdy jest piękny, wyjątkowy, ma swoje miejsce zarówno na ścianie, jak i w moim sercu. Ale jest jeszcze jeden, zupełnie inny, malowany codziennie na żywo. To południowe okno znajdujące się vis a vis centralnego miejsca w moim domu - stołu. Gdy siadam przy nim, przed moimi oczyma rozpościera się widok niesamowity. W jednej piątej, z perspektywy 9. piętra, widzę drzewa, różnokolorowe w poszczególnych porach roku. W pozostałej części niebo. I to jest dopiero widok! Czasami, jak teraz, szary i deszczowy z potężnymi chmurami pędzącymi na wietrze. A czasami sielsko - anielski, błękitny z białymi obłoczkami. Co dzień inny. Doceniam go szczególnie podczas kwakierskich spotkań w Ciszy online, gdy podnoszę wzrok znad laptopa i przed moimi oczyma materializuje się potężna siła Natury. Bóg jest najlepszym malarzem.niedziela, 24 maja 2020
Varia: obrazy
W moim mieszkaniu wisi siedem obrazów. Cztery obfitują feerią barw autorstwa Leonida Afremova. Trzy pozostałe to reprodukcje minimalistycznej, czarnej kreski na białym tle, Pabla Picassa Każdy jest piękny, wyjątkowy, ma swoje miejsce zarówno na ścianie, jak i w moim sercu. Ale jest jeszcze jeden, zupełnie inny, malowany codziennie na żywo. To południowe okno znajdujące się vis a vis centralnego miejsca w moim domu - stołu. Gdy siadam przy nim, przed moimi oczyma rozpościera się widok niesamowity. W jednej piątej, z perspektywy 9. piętra, widzę drzewa, różnokolorowe w poszczególnych porach roku. W pozostałej części niebo. I to jest dopiero widok! Czasami, jak teraz, szary i deszczowy z potężnymi chmurami pędzącymi na wietrze. A czasami sielsko - anielski, błękitny z białymi obłoczkami. Co dzień inny. Doceniam go szczególnie podczas kwakierskich spotkań w Ciszy online, gdy podnoszę wzrok znad laptopa i przed moimi oczyma materializuje się potężna siła Natury. Bóg jest najlepszym malarzem.
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
Van Gogh też był niezły. :-)
OdpowiedzUsuńPodczas kwakierskich spotkań siedzę plecami do okna, za którym mam… więzienie.
Więzienie to też potencjalne źródło refleksji. :-)
UsuńA ja lubię płonący kominek.
OdpowiedzUsuńA ja mam! :-) I też uwielbiam.
UsuńGodzinami mogę się wgapiać na rybki w akwarium. Mamy naprawdę wielkie, dobrze zorganizowane, bajecznie kolorowe. :)
OdpowiedzUsuńI zapewne to bardzo relaksujące.
UsuńTo tak wypada na religijnym spotkaniu gapić się w okno?
OdpowiedzUsuńA dlaczego nie?
UsuńSkąd to nagłe szczęście, pani Pelagio?
OdpowiedzUsuńChyba po prostu wszystko w moim życiu jest na swoim miejscu. A jeśli coś nie jest... nauczyłam się z tym żyć. Od dłuższego czasu jestem bardzo szczęśliwa i wdzięczna.
UsuńPisząc ostatnie zdanie przypomniałam sobie jeden z moich pierwszych artykułów: "Chcesz być szczęśliwy? Bądź wdzięczny", który Deon opublikował bardzo dawno temu. Przed sekundą sprawdziłam, czy jeszcze tam jest i... jest: https://deon.pl/inteligentne-zycie/poradnia/chcesz-byc-szczesliwy-to-jest-klucz-do-szczescia,329907
Przez okno to się gapią stare baby. Z nudów.
OdpowiedzUsuń:-) :-) :-) Prawie 38 na karku. To by się nawet zgadzało.
Usuń